ولی خو معلوم گشت هست دوست جون جونی دازای نه بیشتر
] و علاقه ی ددی بزرگ گرام یکطرفه است و همچنین این کفرشو درمیاره[انقدر حرص بخور تا چشات در آد بچه] 
کز کرده ایی گوشه کلاس روی همان نیمکت همیشگی ات، کنار پنجره
و خیره شده ایی به سکویی که همیشه مجری، برنامه های صبحگاه را از آن جا شروع می کرد.
مثل روز اول مهر که مجری از همان جا و از روی همان سکو به تو و دیگر دوستانت سلام کرده بود و خوش آمد گفته بود.
مجری از روی همان سکو برای تو و دیگر دوستانت همچنین دبیرانت سالی سرشار از شادی و موفقیت را آروز کرده بود.
ایستاده بودی بین صف کنار بچه های دیگر
یک سال دیگر شروع شده بود و تو به اندازه یک سال تحصیلی بزرگتر شده بودی.
مثل دیگر همکلاسی هایت
برنامه های زیادی را برای سال جدید در تمام طول تابستان مرور کرده بودی
می خواستی متفاوت تر باشی.
هم در درس و هم به عنوان یک دانش آموز
عزمت را جزم کرده بودی برای سال تحصیلی جدید
کیف جدیدت را همراه با کتاب های جدید روی دوشت انداخته بودی
حس عجیبی داشتی
حسی شبیه به آغازی دوباره
مثل لحظه تولدی دوباره
به خودت قول داده بودی که امسال را با سال پیش فرق بگذاری
اولین زنگ شروع کلاس که خورده بود همراه با دوستانت وارد کلاس جدید شده بودی و همه چیز از همان جا شروع شده بود
سال تحصیلی جدید همراه با کلاس جدید و دبیران جدید
سر برمی گردانی و خیره می شوی به نوشته روی تخته وایت برد که همراه است با ساعت و تاریخ همان روز
(بچه ها یه سال دیگه هم تموم شد تعطیلات خوش بگذره – 26/2/92 – ساعت: 16:00)
لبخند تلخی می نشیند روی لب هایت
دلت می خواهد غرق شوی در سکوت مبهم کلاس درس که حالا مثل حیاط مدرسه خالی شده از همهمه و هیاهوی بچه ها
باور کردنش برایت سخت شده است
حالا اما دلت می خواهد دل ببندی به همان جمله کلیشه ایی همیشگی که ( انگار همین دیروز بود )
و چه لحظه غریبی می شود لحظه خداحافظی با آنکه می دانی سال تحصیلی جدیدی در راه است
خداحافظی از دوستانت که در کنارشان پر شده بودی از شیطنت های مدرسه ایی
در کنارشان پر شده بودی از اضطراب های شب امتحانی
دلت هری می ریخت وقتی برای حل مسئله باید می رفتی پای تخته و در بین راه صدای خنده های ریز بچه ها کلافه ات می کرد.لحظه درس پرسیدن معلم ریاضی یا حتی درس نه چندان آسان فیزیک
و حالا همه چیز تمام شده بود.
درست مثل یک فیلم نه چندان کوتاه
تمام خاطراتت در ذهنت نقش بسته و از جلوی چشمانت عبور می کنند.
روی کیف جدیدت مثل کتاب هایت ردی از عمری یکساله نشسته است.
جلد کتاب ها و دفترهایت گواهی می دهند که سال تحصیلی سختی را با جدیت پشت سر گذاشته ایی.
و تا پایانش تنها به اندازه چند امتحان فاصله داری.
حالا همه چیز به تو و این لحظات آخر بستگی دارد
اینکه این سال تحصیلی را چه طور و با چه نتیجه ایی پشت سر خواهی گذاشت
من اما ایمان دارم تو دانش آموز سخت کوش همیشه جویای علم و دانش نتیجه تلاش های یک ساله ات را خواهی دید با جدیت و جسارتی که از شما عزیزان سراغ دارم می دانم که موفقیت در پیش روی شما آینده سازان خواهد بود.
شیرینی موفقیت امتحانات پایان سال گوارایتان باد.
مرکز یادگیری سایت تبیان – نویسنده: مریم فروزان کیا
تنظیم: مریم فروزان کیا
درباره این سایت